Son Halife Abdülmecit Efendi (1868-1944), İkinci Büyük Savaşı’n sonunu göremedi. Paris’te yoksul sayılabilecek şartlarda hayatının son yıllarını geçirdi. Sırdaşı - özel katibi Salih Keramet Bey’in günlüklerinde Abdülmecit Efendi’nin hayatından çeşitli kesitler sunmuştu.
Ailenin tek ressam üyesiydi. Müzisyendi, devrinin alim ve fazıllarıyla iyi dostluklar kurmuştu. Osmanlı Ressamlar Derneği’nin üyesiydi. Hayatının tamamını güzel sanatlara ayırmıştı. Resim çalışmalarından arta kalan zamanını okup yazmayla geçirmişti. Resim sanatındaki önemi ancak ölümünden sonra anlaşılabildi. Yaptığı tablolardan birisi sürgün günlerinde bugünkü fiyatlardan satılabilseydi, sadece kendisinin değil, yakın akrabalarının da hayatı kurtulabilirdi.
Abdülmecit Efendi’nin Türk resim sanatındaki önemi, ilk sayılabilecek nü resmi yapmasıydı. Avluda Kadınlar - 1899’da yapıldığı biliniyor! - tablosunda iç çamaşırı giymeyen kızlar - bir iddiaya göre hünsalar! - görülüyordu. Tablo, 2013 yılında yapılan bir müzayedede 1 milyon 600 bin liraya - o yılın rakamlarıyla yaklaşık 1 milyon dolara! - adını açıklamayan sanatsevere satıldı. Tabloya hayat veren fırçanın sahibi, gün gelip İslam Halifesi olacağını hiç düşünmemişti. (Abdülmecit Efendi ile ilgili daha geniş bilgi için, Son Halife (Orhan Gâzi Aşiroğlu - Çatı Yayınları) adlı kitaba bakılabilir…)
Ama tarih, dinen yasak olan çıplaklığı tablosunda resmeden halifeyi de yazacaktı.
Ali Hikmet İnce yazdı.
Süzme Haber